PSY - ROZRÓD I OPIEKA NAD MŁODYMI
Rozród Ciąża, poród i opieka nad noworodkiem |
Ciąża i poród u psów jest dla właścicieli często bardzo trudnym doświadczeniem. Wiąże się to z poczuciem nieodpowiedniego przygotowania opiekuna, który zapewnić chce swojemu pupilowi maksymalne bezpieczeństwo w tym trudnym okresie życia.
Ciąża trwa u suki średnio
63 dni, jednak ze względu na specyfikę przebiegu cyklu
płciowego data ta często wyznaczana jest błędnie. Wiąże
się to głównie ze zmienną długością trwania rui i
związanego z nią odruchu tolerancji, a także długim
przeżywaniem plemników w drogach rodnych samicy.
Wszelkie odchylenia od wyznaczonego przez nas terminu
porodu powinny więc zostać sprawdzone przez lekarza. Jeżeli
samica jest w ciąży dłużej niż 63 dni musi być
poddana kontroli u lekarza weterynarii celem konieczności
wykonania ewentualnego cesarskiego cięcia.
Zwykle u suk pod koniec ciąży
zauważyć można objawy zbliżającego się porodu. Wyrażają
się one głównie zmianami w jej zachowaniu- już 3-4
dni przed porodem suka zaczyna budować gniazdo, jednak
nie jest to cecha stała- niektóre suki nie robią tego
do samego porodu, natomiast inne przejawiają takie
zachowanie już od połowy czasu trwania ciąży. Z
budowaniem gniazda związane jest także poszukiwanie
odpowiedniego miejsca na nie- najczęściej spokojnego,
zaciemnionego. Budowanie gniazda jest także jednym z
objawów ciąży urojonej i wtedy występuje jako
patologia i może być mylona z ciążą prawdziwą,
pojawia się wtedy także mleko w gruczołach sutkowych.
Wymaga to bezwzględnego leczenia, dlatego dla odróżnienia
ciąży urojonej od prawdziwej przeprowadzamy u lekarza
diagnostykę ciąży i potwierdzamy obecność płodów.
Innym objawem zwiastunowym porodu jest pojawienie się
wydzieliny mlecznej w sutkach- najczęściej ma to
miejsce w ostatnich dniach ciąży, jednak u wieloródek
może wystąpić nawet dwa tygodnie przed porodem.
Kilkanaście godzin przed porodem pojawia się obfity, śluzowy
wypływ z pochwy. W przebiegu samego porodu wyróżnić
możemy 3 etapy , które zewnętrznie manifestować się
będą początkowo zmianami w zachowaniu samicy- jej
niepokojem i przyspieszeniem oddechu, a następnie dołączą
także parcia tłoczni brzusznej- jest to drugi etap
porodu, wyraźnie zauważalny. Zwykle między rozpoczęciem
parć, a pojawieniem się pierwszego szczenięcia upływa
około 10-30 minut, i jeżeli przedłużają się ponad 1
godzinę to należy natychmiast zgłosić się po pomoc
do weterynarza. Przerwa między poszczególnymi szczeniętami
wynosić powinna około 30 minut, ale może także przedłużać
się do 1-2 godzin. Jeżeli przerwa ta będzie większa,
a nie wiemy, czy urodziły się wszystkie szczenięta również
od razu szukamy pomocy u lekarza.
Po porodzie musimy zwrócić
uwagę na zainteresowanie suki szczeniętami, może
zdarzyć się bowiem odrzucenie noworodków przez matkę
i wtedy od razu rozpocząć musimy pomoc. Jeżeli suka
nie przegryzła pępowiny obcinamy ją na długość około
1,5 cm, wycieramy szczenięta i usuwamy śluz z ich dróg
oddechowych. Zapewniamy im także odpowiednie środowisko-
wkładamy do kolca termofor bądź też poduszkę
elektryczną. Jeżeli suka nie ma mleka od razu
rozpoczynamy karmienie szczeniąt, pamiętając aby po każdym
karmieniu masować dokładnie ich brzuszki, co naturalnie
pobudza ich perystaltykę. Dostępnych jest wiele
gotowych mieszanek zastępujących mleko suki i takich
powinniśmy używać do odchowu szczeniąt- mleko krowie
jest zdecydowanie zbyt ubogie w składzie, aby stosować
je wyłącznie. Pokarm podajemy mała strzykawką bądź
też za pomocą zakraplacza. Jeżeli używamy butelki ze
smoczkiem musimy mieć pewność, że otwór w smoczku
jest dostosowany do wielkości szczeniąt, aby nie
zakrztusiło się ono, ani nie zasysało powietrza.
Odsadzamy szczenięta od matki w wieku około 6-7 tygodni
, co poprzedzamy stopniowym wprowadzaniem stałego
pokarmu od około 4 tygodnia życia szczeniąt. Karmimy
je 4-5 razy na dobę, stopniowo zmniejszając częstotliwość
do około 3 razy dziennie w 6 miesiącu życia. Okres okołoporodowy u suki
jest bardzo newralgicznym okresem- starajmy się zapewnić
jej w nim dużo troski i uwagi, a przede wszystkim
bezpieczeństwa. Pamiętajmy że podejmowane przez nas w
tym okresie decyzje nie mogą czekać , nie bójmy się
więc konsultować ich z lekarzem weterynarii naszego psa. |